Wolkenkrabbel
Luxe in Lagos
Na twee keer te hebben losgeklikt, verscheen er een dagje over Lagos in mijn rooster. Ondanks dat dit een van de minst populaire bestemmingen uit het pakket is, vind ik het op z’n tijd een prima vluchtje: niet te ver, altijd lekker warm en je mag en kunt er niet veel dus een heerlijk excuus om maximaal in de relaxmodus te gaan. Als ik één ding geleerd heb tijdens de Coronaperiode, dan is het wel hoe optimaal gebruik te maken van een hotelquarantaine.
Groot onderhoud
Van tevoren bedacht ik wat ik allemaal in deze 48 uur me-time kon doen. Uiteraard een beetje vegeteren aan het zwembad afgewisseld met Drillster en Duolingo, een stukje schrijven, lezen, zwemmen en wellicht een tennislesje. Verder is zo’n stopje natuurlijk de uitgelezen mogelijkheid om het beautyregime wat strenger te handhaven en jezelf een grondige onderhoudsbeurt te geven. Mani- en pedicure waren onlangs al uitgevoerd, maar mijn uitgroei was wel aan verversing toe en van een scrubje en een maskertje knap je meestal ook lekker op. Dus vertrok ik bepakt met het nodige renovatiemateriaal richting Nigeria.
Bij aankomst in het hotel had ik nog wat energie voor een crewborrel en na een uitgebreid ontbijt de volgende ochtend, begaf ik me naar het zwembad voor de ultieme zon- en ontspansessie. Mijn ‘boekenkastmaat’ was een gezellige tweebander die al bijna 45 jaar vloog en de meest fantastische verhalen had. We kletsten honderduit en toen de rest van de bemanning het zwembad verliet om wat te gaan eten of te slapen, namen wij nog wat te drinken en keuvelden vrolijk verder. De tijd vloog voorbij en voor we het wisten was het half zes. We spraken af om zeven uur te gaan borrelen en dineren. “Dan ga ik nu ff tutten uit m’n koffer” grapte ik, want ik moest natuurlijk nog met project uitgroei aan de slag. Alle andere voorgenomen activiteiten waren er inmiddels al bij ingeschoten, maar ik was vastbesloten om met vers gekleurd haar huiswaarts te gaan.
Bad hair day!
Op mijn kamer zette ik mijn haar in de verf en smeerde mijn gezicht in met een kleimasker om vervolgens ontspannen op bed te gaan zitten. Ik zette de tv aan en viel midden in de animatiefilm ‘Monsters vs Aliens’. Na een half uurtje was het tijd om de boel uit te spoelen. Ik begaf me naar de badkamer en draaide de kraan van de douche open. Er kwam een miezerig straaltje uit wat al na een paar seconden volledig stopte. Huh, wat deed ik verkeerd? Ik draaide aan de kraan van de wastafel, maar ook daar gebeurde niets. Paniek!
Volledig ontredderd deed ik een poging de receptie te bellen. Het kan aan mijn stressaanval gelegen hebben, maar het lukte me niet de juiste formule te ontdekken hoe ik überhaupt iemand aan de lijn kon krijgen. Ik moest zo snel mogelijk mijn haar uitspoelen, want kreeg al visioenen hoe het pikzwart werd of – sterker nog – uit zou vallen! Terug naar de badkamer, waar ik snel de vier bevoorrade flesjes mineraalwater over mijn hoofd leeggoot. Het zette weinig zoden aan de dijk. Waar haalde ik in vredesnaam snel meer water vandaan? Een split second keek ik naar de toiletpot… geen optie! Ik keek in de spiegel. Inmiddels hadden zich zwarte strepen een weg gebaand over het kleimasker op mijn gezicht en de handdoek die ik in mijn paniek had omgeslagen, was nu gevlekt in een soort hyenapatroon. Ik zag eruit als één van de monsters of aliens die op mijn tv werden weergegeven en kon zo onmogelijk de gang op om hulp te vragen. Nog maar een telefoonpoging dan. Adem in, adem uit. Na een poging of tien op het toetsenbord kreeg ik eindelijk contact en vertelde dat ik geen stromend water op mijn kamer had. De vriendelijke receptionist legde uit dat er een storing was waaraan gewerkt werd en rond een uur of zeven zou het opgelost zijn. Een blik op mijn horloge leerde me dat het kwart over zes was. Ik kon onmogelijk nog drie kwartier in deze staat blijven zitten en wie weet wat de gevolgen voor mijn, toch al niet zo weelderige, haardos zouden zijn.
Alarmfase rood
“You have to understand”, sprak ik tot de beste man, “this is an emergency! My hair is going to die! I need water now!” De lieverd beloofde zo snel mogelijk water naar mijn kamer te sturen. De arme bezorger keek me vol afschuw aan, toen ik de deur opende, maar dat maakte me niets meer uit. Als een bezetene nam ik plaats in de badkuip en goot in een razend tempo de flesjes leeg over mijn haar dat inmiddels al een half uur te lang in de verf zat. Om 19.15 uur begon het water weer te stromen en 5 minuten later werd er een brief onder de deur door geschoven met excuses dat er vandaag tussen 17.00 en 19.00 uur geen water zou zijn. Met warme groeten, dat wel. Tijdens de borrel hebben mijn maat en ik er smakelijk om gelachen en mijn haar was nog nooit eerder zo zacht, maar ik denk dat ik het voortaan toch maar elders verf. <<<
Cora Dessing