>>>>> WOLKENKRABBEL

DATING DIVA

Ik ben een single vrouw van middelbare leeftijd. Als ik het zo opschrijf of hardop uitspreek, klinkt het een beetje deprimerend. Gelukkig valt dat best mee, maar ik moet hierdoor plots denken aan de oude Veronica slogan ‘Je bent jong en je wilt wat’. Hoe zou je deze zin naar 50+ vertalen? ‘Jong en wilt’ omwisselen zoals we vroeger gekscherend deden kan sowieso niet meer en andere varianten die bij me opkomen, klinken ook niet echt hip of aansprekend.

Bingo!
Wegens uitblijvend bovenmatig succes heb ik de datingapps voorlopig even van mijn telefoon verwijderd, maar vorig jaar zomer was ik nog druk aan het swipen. Als je daar net mee begint is, het best vermakelijk en zelfs verslavend. Het is een soort bingo. Bij een match, zie je een flits op je scherm alsof je iets gewonnen hebt. Al snel liep ik op straat ook onbewust denkbeeldig te swipen. Links, rechts, twijfelgeval… Ook aan boord tijdens het instappen of de welkomstservice swipete ik in mijn fantasie passagiers naar links of rechts. Geeft je werk een compleet andere dimensie.

Maar na een tijdje merkte ik dat deze virtuele ontmoetingsplek toch redelijk vermoeiend kan zijn. Als er al een gesprek op gang komt, is het veelal oppervlakkig en begint het bijna steevast met de romantische openingszin ‘Wat zoek je hier?’. Ik ergerde me vaak aan de weinig originele vragen en merkte dat het mijzelf ook steeds meer aan inspiratie ontbrak.  
Op een gegeven moment had ik een match met een man die ik voor het gemak even Jens noem. Tijdens het swipen was hij voor mij een twijfelgeval. Hij had weinig tekst op zijn profiel, en slechts twee foto’s van niet al te beste kwaliteit. Hij was kaal, wat ik soms best aantrekkelijk vind en wanneer ik zonder leesbril naar zijn foto’s keek, had hij iets van Jason Statham weg. Hierdoor sloeg de swipemeter door naar rechts en tada …match!

Match!
Jens stuurde een bericht en we raakten in gesprek. Ik zag in de app dat hij zich meer dan 80 kilometer bij mij vandaan bevond en vroeg daarom naar zijn woonplaats. Die bleek zich inderdaad op die afstand te bevinden. ‘Sorry, dat vind ik te ver weg’ zei ik. ‘Ik heb geen auto en heb de app op maximum 30 kilometer ingesteld, dus snap eigenlijk niet hoe de match ontstaan is.’ Jens reageerde begripvol en uiteindelijk bleven we verder kletsen. Het was voor het eerst in lange tijd dat ik zo’n gezellig gesprek had via een datingapp. We bleken dezelfde humor te hebben en het kostte ook totaal geen moeite om het gesprek op gang te houden. Hij vertelde over zijn baan als interimmanager bij een IT-bedrijf, en ik over het ‘glamourleven’ in de vliegerij.

Toch maar met bril  
 ‘Wat is je favoriete bestemming?’ vroeg hij. ‘Zonder twijfel: Rio de Janeiro!’ Dat begreep Jens helemaal. Hij was er ooit met zijn ex-vrouw geweest en beaamde dat ook hij het een heerlijke stad vond met een bruisende energie. ‘Zo jammer dat dat nu niet meer kan, een dergelijke reis.’ zei hij. ‘Hoezo niet?’ vroeg ik verbaasd. ‘Nou, heb je wel goed naar mijn foto’s gekeken? Of heb je klakkeloos naar rechts geswipet?’ Aandachtig bekeek ik nogmaals zijn foto's, ditmaal toch maar met bril. Ik kon er niets vreemds op ontdekken, vertelde ik hem. ‘Verdorie, dan hebben ze weer foto’s verwijderd. Moment.’ Even later vroeg hij me nog een keer naar zijn profielfoto’s te kijken. Ik zag dat hij er een had toegevoegd.  Deze nieuwe foto was een totaalbeeld en daardoor was te zien dat hij slechts één been had en een prothese droeg. Ik schrok, maar eigenlijk voornamelijk van mijn eigen bewustwording.  

Respectloze censuur  
Jens legde uit dat hij niet wilde dat dit een verrassing zou zijn. Hij wilde zich openlijk presenteren zoals hij was, maar kennelijk zat er iets in de censuur van de datingsite wat zijn foto’s automatisch als aanstootgevend registreerde en verwijderde. Het was al eerder gebeurd. Schandalig vond ik. Hoe pijnlijk moest het voor hem zijn om dit steeds uit te moeten leggen. Ik bekende dat ik waarschijnlijk de andere kant op had geswipet wanneer ik deze foto had gezien, maar ook hoe kortzichtig ik dit van mezelf vond. Zelden had ik zo’n leuk gesprek gehad via een dergelijke site en wat is eigenlijk belangrijker: twee benen of een aangename persoonlijkheid?  

Die nacht sliep ik onrustig want het voorval liet me niet los. De volgende dag diende ik een klacht in bij de datingsite over hoe respectloos ik het vond dat ze de foto’s verwijderd hadden. Jens was ontroerd. We hebben nog even contact gehouden maar dat is uiteindelijk toch verwaterd. Voor mij was het in ieder geval een waardevolle virtuele kennismaking en een eyeopener. <<<  

Cora Dessing