Uni-formaat 

Met trots kan ik zeggen dat ik na 35 jaar vliegen nog steeds dezelfde maat uniform heb als toen ik bij KLM werd aangenomen. 

Ha! Nee, ik zeg ‘met trots’ maar bedoel dat eigenlijk ironisch: in 35 jaar was ik zo’ n 25 kg aangekomen kreeg ik de uniformbroek met veel hangen en wurgen nog wel dicht, maar zodra ik mij ontspande voelde ik me als een rollade die op het punt stond te ontploffen. Hetzelfde gold helaas voor het uniformjasje. En ja hoor, begin dit jaar was het zover: ik deed mijn jasje aan en de drie knopen sprongen er spontaan af. Toen moest ik nog vertrekken naar New York, dus je begrijpt hoe ik me voelde… 

Ik hield mezelf altijd maar voor dat het moeilijk is om in ons beroep op gewicht te blijven. Maar als ik realistisch naar mezelf kijk en naar de slechte gewoontes die ik er aan boord op nahield, begrijp ik ook wel hoe het zover heeft kunnen komen. Bij het instappen een paar broodjes, daarna soep en een voor-, hoofd- en nagerecht uit de businessclass. Tussendoor, in de uren dat er weinig te doen valt, snaaien: chocolaatjes, chips en al die bekertjes met drop en snoep, meegenomen door IPB-ers.
En dan op de bestemming nog lekker borrelen met nacho’s of andere slechte snacks! 

Natuurlijk had ik alle diëten in de loop der tijd uitgeprobeerd: Weight Watchers, het brooddieet, Montignac, intermittent fasting, helaas zonder blijvend resultaat.
Tot ik plotseling bestookt werd door reclames over een programma dat de oplossing moest zijn voor ‘middelbare personen’. Het kwam bij mij heel betrouwbaar over: een programma van twee jaar met sportcoach en voedingsbegeleiding inbegrepen en vergoed door elke verzekering. Ik besloot een intakegesprek aan te vragen en stapte twee maanden geleden de sportschool binnen. Het was een positief gesprek totdat we kwamen op het wegen en het bepalen van de BMI.
‘Helaas’, zei de coach, ‘U komt niet in aanmerking voor vergoeding, u bent namelijk niet morbide obese’. Ik was gek genoeg teleurgesteld. Moet je dan eerst halfdood zijn voor je voor zoiets in aanmerking komt? dacht ik. Verzekeringen zijn toch ook gebaat bij mensen die gezond zijn? ‘Ik kan uw buikomvang wel nog even meten’ zei ze monter en daar ging ze. Even later kwam het verlossende woord: ‘Gefeliciteerd, u voldoet toch aan de gestelde eisen!’ zei ze lachend.

Zou ik dan voor mijn pensioen toch nog slank worden?
Wordt vervolgd!

 Hans den Dikken