>>> BLAUWE PLEKKEN  

VLIEGANGST

Hoewel ik al 33 jaar vlieg, had ik nog nooit in een luchtballon gezeten en vermeed dat ook altijd als een collega zo’n uitje opperde. Stiekem had ik toch een beetje angst om daarboven in de lucht in zo’n mandje te hangen, de angst voor opstekend slecht weer en de angst om op een vreselijke manier te landen dus het was er nooit van gekomen!
Totdat ik onlangs een vlucht naar Mexico op mijn rooster zag staan en iemand van de crew vroeg: ”Wie gaat er mee ballonvaren boven de piramides?” Ik dacht: als ik nu niet reageer doe ik het nooit meer. Zo gezegd, zo gedaan!  

Brace for impact!
We werden om 5.15 uur in de ochtend opgehaald en kwamen als eersten op het ballonvaart terrein aan. Het duurde en het duurde maar en eindelijk waren we aan de beurt, terwijl links en rechts van ons al zo’n 50 ballonnen waren opgestegen en de zon opkwam! Wat bleek: onze ballon moest gerepareerd worden, had ik weer... En zo stegen we na reparatie als laatste op, kregen ook niet echt hoogte en belandden na een kort vaartje tot overmaat van ramp in een boomtop waarna het mandje kantelde! Gelukkig ging het goed en landden we uiteindelijk op een nabijgelegen landje, waarbij een collega een landingstouw in haar oog kreeg en niet blij was!

Een beetje teleurgesteld keerden we terug waarna de collega die de trip georganiseerd had, een klacht ging indienen. Zo gebeurde het dat we een dag later weer om 5.15 uur in een busje zaten om gratis de tocht over te doen! Het voelde als een soort stichting Valk, waarbij het trauma van de vorige dag verwerkt moest worden.
Dit keer mochten we met de eerste ballon mee en hebben we een fantastische tocht over de piramides gemaakt, wat een onvergetelijke ervaring werd! Met twee ballonvluchten en een verhaal rijker, verliet ik voldaan Mexico. Maar als je me nou vraagt om nog eens in zo'n ballon te varen, zeg ik: ”Ik stap toch liever in een vliegtuig!”.

Hans den Dikken